موضوع: مراجيح المديح والذم الجمعة 31 ديسمبر 2010 - 14:13
هاشم صديق
شن جاب المديح للذم ؟ شن دفن الفرح فى الهم ؟ وكيف ضاعت سبيبة ( الكيف) بأمر السيف فى تبن ( الكم) وشن خلي العشم وهمين كراع فى الغيب وايد فى الدم وكم زاجل ضهب فى الريح وكم مرسال طواهو الهم ...... كت عشمان يهل فجرا اقول لعينيك بشارة الخير كل ماتبوس عيوني فجُر - بعد لبن - يغيب مني ويشيلو الطير وكل وطناً خريطتو خلاص يقع ويتماص بإيد الغير وكل ورداً فى سدر الناس يموت وينداس فى وحل السير وكل وتراً لهج انجاز ولي نبض الجروح انحاز طريقو سِدر وسجنو شبر وحزنو سفير ... حزن يابا .. حزن يمه .. حزن ياقوم حزن راقد .. حزن بالكوم ........ حزن فى صنة الدنيا حزن فى ( تيمة) الغنيه حزن في سرحه فى الحافله حزن فى زفرة القافله حزن فى خشعة النافله حزن فى بحة الاذان حزن فى أنة أم درمان حزن فى واحة الخرطوم حزن يابا.. حزن يمه .. حزن بالكوم ....... أريت لو الفرح فى السوق وكان ريل الأمل مطلوق وكان جري الزمن ملحوق وكان فى البال دعاش وبروق كان خاصمنا صوت البوم وباس عينينا ناي النوم ..... هاك منديل ورق لفه لامزن الدموع كفّ ولابحر العرق جفّ ولا راح الطرش خلانا فى زفه ولا خيلاً اصيل جازانا فى اللفه ولا حيلاً وقف ممشوق فى وسط السوق في وش الكضب تفّ ..... تسامحيني نسيت وردك علي رمل البوار والعك وطشّ بهاك بين جن العصار والسك هو كان وطناً رهانو شمس وكان وعداً عليهو الرك وكان مجبول علي الاوراد وكان إيمانو قاطع الشك منو الوداهو حد القيف وحشّ حشاهو بي حد الكضب والسيف وشن سوى الصباح مغرب وأنسام الضلام تخويف وشن سوى الشرف طُرفه وكت عابن بنات الريف وكيف يابويا يكون باطن الحِكم تزييف ويايمه الفقُر قال لينا يضحك ..كُرْ.. وكت صاهر عيون أم در ومد الايد صبح تشريف .... يفط يابا يفط يمه يفط بالكوم حزن يابا حزن يمه حزن ياقوم حزن مكتوب حزن مسموع حزن مرسوم ( يتبع )
مبارك محمد عثمان
موضوع: رد: مراجيح المديح والذم الجمعة 31 ديسمبر 2010 - 14:53
حزن فى الخوف حزن فى الونسه فى النظره حزن فى الحلوه والمره حزن فى سحنة البيبان حزن فى نقرة الضيفان حزن فى زفرة الحيطان حزن فى الغيبه والرجعه حزن فى العكره والنقعه حزن فى الرقده والقعده حزن فى الكسره والفتحه حزن فى الضمه فى الشده حزن فى الشوله فى المده حزن فى السكته فى النقطه ( يتبع)
لا الماضي صار فعلا صمد فارع ولا الحاضر بقي مضارع ولا ( سوف) بقت تصبيرة الشارع ولا ( الانشاء) بقت قمرا اكيد طالع كان غنانا فى الحصه ولسه درسنا فى لسه وبين الرجفه والزفه وقع قلب القلم محزون وسال دمع الحبر مغبون من التاريخ من الجغرافيا والمافيا من الخسه .... ايا عزه اقلديني وضميني علي صدرك بشارات الامل احساس فترت من الجروح والصوم وموت النوم اريت لو مره فى كتفك اخت واتكل عذاب الراس واشم شعرك تجيني مروه فى الانفاس ايا عازه شفايفك جمره تغلي عروقي لو تنباس اعود فارع صبي مضارع واقيف بينك وبين الفاس كم مره تضيق الدائره واتكرفس ف قد ابره واترضرض من الهتيفه والحراس هواك يمرقني من سجني يفتفت طبلة الترباس ( يتبع )
مسيخه الدنيا غير سكر عذاب عشقك وكل سؤال مصيرو الريح بدون يرتاح على راحة برش ردك ومافي مطر نزل واقع بدون رعدك وجن برقك عشان يغسل هوان ونعاس ويصحصح لي هتاف الناس ويخط للحاضر المامول علي الاحلام وفوق فى صفحة الكراس ( يتبع)
اياعازه (سعيت) كم مره (هرولت) بين (مروة) جروح قصة عذاب العام وبين لجة ( صفا) الاحلام ولا (حجيت) ولا (عمرت) للايام نساسق بين وهم مفتوح وبين ضيقا يسل الروح ونتدردق علي الصحرا نرفع بالصبر جبة هوي الفقرا ونتململ من المارشات ومن موال نشاذ الساده والخلفا كتير صنقعنا لما فترنا شان نلمح هلال يمرقنا من صومنا وبدرا تام يجامل يقلد الايتام شن جاب المزاد والبيع منو السل الحروف والصوت ومين ايديهو فى التربيع (يتبع)
اياعازه الفرح مكتوف ولا القّيدنا حبل الخوف أو شان جوعنا نار فى الجوف والتاريخ ورق مكشوف أم ياعازه جايى ( خليل) فى نص الليل يبل الشوق عيون ( اب روف) ويزقزق فى خيال (نمولي) ويبشر فى بنات مروي يهرول بين ضفاف سنجه ويطوف بي فرحو لي ( راجا) يقيّل في ربوع ( فاشر) ويمسح دم جرح داشر يراجع دنيا محتاجه يرك فى دومه فى ( توتيل) ويأذن فى دغش بدري منو البدري عشان يطلق عقال النيل